Dag 30. Van Gonzar naar Casanova. 22,3 km

Twee verhalen deze keer ivm geen Wifi gisteren. Het is maar goed dat ik alles opschrijf hier, want je weet vandaag niet meer waar je gisteren hebt geslapen, laat staan een week geleden. Zou het niet meer weten. Je haalt echt alles door elkaar.

Zondag in Gonzar slecht geslapen vanwege een snurkende vrouw (ja, die kunnen er ook wat van) die in het bed naast mij lag.

Om 8 uur vertrokken, was nog pikdonker. Daarom eerst nog even een ontbijt in de bar even verderop. Koffie met tostada. Helemaal niks, die geroosterde stukjes stokbrood met een cupje boter en jam. Pffff keihard, waar is de kaas.......!!!!

Om half 9 was het nog steeds donker, je merkt echt dat het iedere dag later licht wordt. Maar vandaag had het nog een reden, het was herfst......en goed ook. De hele dag, maar dan ook de hele dag regen en wind. Op een gegeven moment was niets meer droog. Normaal gesproken zou je nog geen 5 minuten naar buiten gaan en hier loop je meer dan 20 km......

Eerst weer klimmen naar Hospital de Cruz, daarna weer veel lopen van het ene naar het andere gehucht, of nederzetting, zo worden ze hier ook wel genoemd. Door de regen is het ook heel erg mistig in de bergen, dus het ziet er ook allemaal niet zo vrolijk uit. Je bent alleen maar bezig de ene voet voor de andere te zetten met als troost dat je daardoor steeds dichter bij je einddoel  komt.......maar van de omgeving krijg je maar weinig mee. 

Kenmerkend voor dit gebied zijn de smalle huisjes van steen of hout, gebouwd op een verhoging tegen het ongedierte, wat graanschuurtjes schijnen te zijn.

In Palas de Rei, een iets grotere plaats, even wat gegeten. Hier kwam ik Beth tegen en zij vertelde dat het nog 6 km naar Casanova was, waar een plek, ook voor mij, was gereserveerd. De groep Australiërs reserveren  steeds een dag van tevoren en vragen dan of ze dat ook voor mij zullen doen. Misschien wel handig ja........

In het restaurant nog even geappt met Peter en geregeld dat hij nog 2 nachten in het hotel bijboekt. Heb ik gelijk een plek voor a.s. donderdag. 

Het hotel in Santiago was geboekt voor 24 oktober, omdat ik dacht de 26e aan te komen. Blijkbaar loop ik toch sneller dan gedacht en kom ik donderdag de 22e al aan. Eerst was mijn plan nog om ook naar Finisterre te lopen, maar bij nader inzien toch teveel stress. Dan zou ik woensdag al in Santiago moeten aankomen, dan donderdag, vrijdag en zaterdag lopen en dan zaterdag ook nog weer met de bus terug. Nu ga ik maandag met Peter samen met de bus naar Finisterre,  wel zo gezellig. En verder is het ook wel mooi geweest zo vanaf 20 september iedere dag lopen. Zou toch niet mijn kleren verbranden..... Ben....haha of mijn schoenen in zee gooien.  Want dan hou ik niks meer over en mij schoenen zijn nog niet eens af.....

Aangekomen in Casanova....eindelijk, zag ik de enige Albergue die het dorp van 2 huizen rijk is (de Albergue en de bar). Geen reserveringen. Op de vraag of er nog een andere was? Jawel, maar die lag 1,5 km van de Camino af. Nu is er niemand die ook maar 500 meter van de Camino afgaat om in een herberg of pension te gaan.. Ook daar was, na een telefoontje naar desbetreffende Albergue,  geen reservering. 

Mooi geweest, rotweer, niet zo belangrijk. Ben weer naar de eerste Albergue gegaan en daar ingecheckt. Lekker rustig, maar geen Wifi. Was ik al bang voor in dat gehucht van 2 huizen. Vond het erg vervelend....voor Peter, maar maar ik kon niet verder vanwege het weer en de vermoeidheid en je kunt er helaas niets aan veranderen. 

In de bar aan de overkant even wat gegeten. De vrouw vertelde ook dat er van november tot maart bijna niemand langs kwam. Wat een leven!!!

Een meisje bij mij op de kamer uit Munster, bijna buren......vertelde dat ze iedere dag maar 10 km loopt. Dan doe je er toch wel heel lang over. Zij is overigens in Burgos begonnen. Ze is een slow-walker.

Hoop echt dat het morgen beter weer wordt want vandaag was echt vreselijk. Ik was door en doornat. Alle kleren nat, schoenen....alles.

Gelukkig was de verwarming aan in de Albergue en heb zoveel mogelijk daar alles aan opgehangen, kranten in de schoenen en hopen dat het wat droger wordt allemaal.