Dag 31. Van Casanova naar Arzua. 24 km

Redelijk geslapen, vrij rustig in de slaapzaal. Wel hoorde ik de harde wind buiten, hopelijk wordt het weer niet zoals gisteren.

Om 7 uur opgestaan, half 8 naar de bar aan de overkant. Ontbijten koffie en een mega croissant.  Om 8 uur wilde ik toch wel weg, hoewel het nog erg donker was. Stond een hele harde wind, maar het was in ieder geval droog. Toch maar, voor de eerste keer met de zaklantaarn. Door het bos, leuk is anders, werd pas tegen 9 uur lichter. Maar ik ben al lang blij als ik de paaltjes en de gele pijlen zie. Dan zit ik in ieder geval goed. Tegen 10 uur bij de eerste vrij grote plaats, Melide. Het is altijd heel vreemd op de Camino. Vanaf dat ik vertrokken ben tot Melide, 2 uur lang geen mens tegengekomen en toch lopen er ontzettend veel. Dan denk je toch, waar is iedereen, zit ik wel goed?? En dan opeens zijn ze erweer. Op het moment zijn er op dit stuk heel erg veel Amerikanen. Zij hebben geen rugzak, maar laten hun koffers van het ene naar het andere hotel brengen. Ook een manier.

In Melide bij de eerste de beste bar die ik tegenkwam, met Wifi, naar binnen gegaan om Peter te appen. Die was helemaal blij dat hij weer een teken van leven van mij kreeg. 

Door het stadje gelopen en daarna veel dalen en stijgen en inderdaad Andre........door de Eucalyptusbossen. Prachtig. Maakten veel lawaai door de harde wind, maar ruiken doen ze wel, al is het herfst. In een restaurant waar ik even een omelet at,  kwam ik Beth weer tegen. Kon ik toch nog te weten komen hoe dat zat met die reservering. Bleek het in een Albergue voor Casanova te zijn, dus dat plaatsje heette anders. Ik had de Albergue wel gezien. Ze zei dat ze ook naar Arzua ging. Maar ik had me voorgenomen een rustige Albergue te nemen en niet samen met hun. 

Zo verder lopend, in inmiddels de zon gelukkig, kwam ik in Arzua aan. Er waren genoeg Albergues, volgens mij teveel. Als ik al naar binnen keek om te zien hoe het er uitzag, kwam men al naar buiten om me te verwelkomen. In het centrum zag ik er eentje. Ik was de eerste gast en kon uitkiezen. Het enige lage bed natuurlijk. De eerste Albergue waar echte hoeslakens en slopen op de bedden liggen. Zijn altijd wegwerp of helemaal niet. Het ziet er allemaal heel nieuw en schoon uit. Zelfs een kastje naast het bed met sleutel, waar je je spullen in kunt doen. Toch was ik heel lang de enige gast. Pas om een uur of 4 kwamen er nog een paar bij. Maar vol is het zeker niet. Valt dus tot dusver wel mee met de drukte vanaf Sarria. 

Zo nog even wat te eten scoren en overmorgen kom ik al in Santiago de Compostela aan, ongelooflijk!!! 

Bij de buren van de Albergue nog even een pelgrimsmenu gegeten. Wordt eentonig,  vooraf spagetti bolognesa, beef met frietjes en een puddinkje na en wijn natuurlijk.