Dag 14. Van Padron naar Santiago de Compostela. 26 km

Laatste dag!!!!

Vannacht heel goed geslapen in mijn "bedstee". Het was er ook heerlijk rustig.

Om 8 uur liep ik buiten en had al snel het plaatsje achter me gelaten. Vandaag ging het weer over landweggetjes, bosweggetjes, langs riviertjes, kortom mooi. Maar de laatste dag was niet echt gemakkelijk. Beetje de laatste stuiptrekking van de Camino voordat Santiago is bereikt. Had wat pijntjes, benen waren zwaar, het was warm en er waren best veel stijgingen en die vielen me zwaar en mijn rugziek was vandaag ook erg zwaar.  Op een gegeven moment op een heuvel zag ik Santiago liggen met de twee torens van de kathedraal. Maar er moest nog wel even 2 uur gelopen worden om er daadwerkelijk te komen. In Santiago zelf ging het snel gelukkig. Van veel mensen hoorde ik dat het daar slecht aangegeven was, maar dat heb ik niet zo ervaren. Om 15.00 uur was ik op het plein voor de kathedraal. Mooie ervaring dat ik mijn doel bereikt heb, maar toch iets minder dan 2 jaar geleden, omdat het toen de eerste keer was.

Het is inderdaad waar Sara....dat het gaat om de weg ernaar toe, maar het is toch wel fijn een doel te hebben.

Eerst naar het toeristenbureau gegaan om de straat te vragen van mijn hostel, La Credencial. Toch nog best een stuk lopen (1,7 km)...maar goed ik wilde mijn rugzak kwijt en dan nog even terug naar het centrum en naar de mis van 18.30 uur en daar moet je zeker wel op tijd zijn.  De albergue zag er gelukkig ok uit, ook omdat ik er 2 nachten blijf.

Geinstalleerd op het toegewezen bed en gedouchet en maar weer terug naar het centrum. Ik stond blijkbaar bij de ingang dat je langs de heilige Jacobus komt via een smalle doorgang achter het altaar. Pas als de trap achter het altaar beklommen is en de apostel omarmd (dat mag niet meer) is de pelgrimsreis voltooid. Heb dit de vorige keer niet gedaan omdat de rijen te lang waren. Kwam uiteindelijk wel in de kathedraal uit en heb de mis bijgewoond, maar ga morgen toch weer om het beter mee te maken. Deze was wat minimaal. Er zijn veel biechthokjes langs de kant, blijkbaar voor de vele pelgrims van over de hele wereld. 

Ik schrijf deze blog op zondag en heb vanmorgen mijn Compostella opgehaald, omdat het daar 's ochtends rustiger is dan 's middags als de meesten aankomen en dat was ook zo. Ik heb daarna even de " huiskamer van de lage landen" bezocht wat in hetzelfde pand zit. Dat is van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob en wordt bemand door vrijwilligers. Heb daar even een kopje koffie gedronken en wat ervaringen uitgewisseld. Want die vrijwilligers zijn ervaren caminogangers vaak. Daarna nog even naar het kantoortje van het busbedrijf Alsa wat daar ook zit en de ticket naar Porto voor morgen geregeld.

Toen weer naar de kathedraal. De dienst begint om 12 .00, maar ik was er om 11.00 uur en er was al snel geen enkele plek meer vrij. Het was ontzettend druk, veel drukker dan gisteren, ws omdat het zondag was. Het was deze keer ook indrukwekkender. De bisschop (neem ik aan), weet nooit de functies en de verschillende kledij in de katholieke kerk, maar hij had een mijter en staf. Hij bedankte de pelgrims dat ze naar Santiago waren gekomen in het Duits, Engels en Italiaans. Daarna kreeg hij allerlei kadootjes van verschillende mensen. En tot mijn grote verrassing werd de Botafumeira gezwaaid. En dat gebeurt niet elke dag. De mannen in rode gewaden kwamen en dan weet je dat dit staat te gebeuren. Acht mannen trekken aan de touwen om het enorme wierookvat zo hoog heen en weer te laten zwaaien. Het is echt een belevenis om mee te maken en ondertussen zingt de non.

De Camino Portugues is ten einde. Deze Camino heb ik in 13 dagen gedaan, maar het zou wel in 10 of 11 dagen lukken, ook omdat ik steeds vroeg op de slaapplek was. Vond het goed te doen en minder zwaar dan de Camino van 2 jaar geleden. 

Heb schitterend weer gehad en maar 1 ochtend wat regen en een paar ochtenden mist, maar dat trok in de loop van de dag gelukkig op. Heb geen lichamelijke problemen zoals blaren e.d. gehad.

Ik draag deze Camino op aan Jerry, een vriend en buurman, die nog ontzettend veel plannen had en altijd heel belangstellend was over o.a. de Camino en aan alles een positieve draai gaf. Helaas is hij al snel na de diagnose van zijn ziekte, vlak voor ik op Camino ging, overleden aan complicaties.

R.I.P. Jerry!