Dag 15. Van Hontanas naar Boadilla del Camino. 28,7 km

Goed geslapen, maar om 05.30 uur begon het Amerikaanse stel zich alweer klaar te maken. Ze proberen het wel heel stil te doen, maar natuurlijk slaap ik niet meer. De Deense vrouw stond om 06.30 uur op. En ik dan ook maar. 

Nog even ontbijten, dat kon daar gelukkig en om 07.30 uur de deur uit in het donker. Het regende iets, maar nog niet zo hard dat de regenkleding aan moest. Ik heb me aangesloten bij een Australisch  echtpaar, een Amerikaanse vrouw en een Iers meisje, die ook liever (nog) niet alleen wilde lopen. Wat kunnen sommige mensen toch ontzettend  veel praten zo op de vroege ochtend!!  Ik hoorde dat heel veel mensen last van de "Camino cough" hebben, komt zeker van al die mensen bijelkaar in de herbergen.

Vanaf het dorpje Hontanas ging het over een bergrand tot aan San Anton. Omdat de weg strikt de historische pelgrimsroute volgt, loopt hij midden door het booggewelf dat eens het klooster en de kerk met elkaar verbond. Hier zie je de ruïnes van. Van San Anton  1 uur lopen naar Castrojeriz. Hier een broodje gegeten. Daarna naar de berg Alto de Mostalares. Dit was een zware tocht. Een klim  van 12% van 1 km. Er leek geen einde aan te komen. Bij iedere bocht denk je dat je er bent, maar nee.... Tot overmaat van ramp begon het ook nog harder te regenen, dus regenjas aan. Boven op de berg was de regenjas doorweekt, dus de poncho aan. Regenjas van niks dus.

Daarna ging het 18% omlaag en ging het tijdenlang door een vreselijk saai, kaal gebied. Als iets deprimerend is, is het wel de Meseta in de regen, zo somber en donker. Uiteindelijk nog bij een soort kapel/herberg langsgekomen, waar je een stempel en koffie kreeg. In Itero de la Vega aangekomen, in een restaurant een tortilla en koffie genomen. Daar de Deense nog weer tegengekomen. Daarna volgde een vreselijke lange weg van 8 km naar de eindbestemming van vandaag Boadilla del Camino. Vreselijk, vooral omdat er zo'n gigantisch harde wind stond, niet leuk meer.

Eindelijk kwam ik in het plaatsje aan en de Albergue Titas gevonden. Kwam weer hetzelfde Amerikaanse  stel tegen van de vorige Albergue. Tegelijkertijd, dus je vraagt je dan toch af waarom op zo'n vroeg tijdstip vertrekken?

Vandaag was een dag, waarvan je weer denkt, waarom doe ik dit. Niet leuk. Hoop echt dat het morgen wat beter weer is. Terwijl ik uit Nederland het bericht krijg, dat het heerlijk najaarsweer is :(

Om 6 uur konden we aan tafel. In een razendsnel  tempo werd allles opgediend. Soep op, hup kom weghalen en hoofgerecht, toetje snel opgediend (gewoon plastic bakje yoghurt op een bord). Hij wilde er zeker snel vanaf zijn. Vond het sowieso  al geen aardige eigenaar, erg op het geld gericht. Zijn vrouw vroeg 1 euro voor een glas rode wijn, hij 1,50. Ook haalde hij snel de nog niet lege fles wijn van tafel, toen we het eten op hadden. Hadden deze nog best leeg willen maken. Toen moesten we natuurlijk een glas wijn gewoon bestellen voor 1,50 euro!!!

Zat met 2 Nieuw Zeelandse verpleegkundigen aan tafel en een Australische jongen van niet ouder dan 19 a 20 jaar schat ik. Hij was een beetje zielig en verdrietig omdat hij afscheid had moeten nemen van de groep waar hij tot nu toe mee optrok vanwege zijn enkel. Nu moet hij alleen verder en kleinere afstanden afleggen. Had met hem te doen, zo'n joch dat toch maar de Camino doet.

Nog 430 km naar Santiago de Compostella!!