Dag 9. Van Logrona naar Najera. 30 km

Weer een keer slecht geslapen, kon ook niet anders. Voordat die Spaanse vrouwen stopten met praten......houden totaal geen rekening met de rest. Om 3 uur staat de vrouw die tegenover mij ligt naast haar en dus ook naast mijn bed, te ritselen, toilettas open en dicht. Wat ze in vredesnaam  toch aan het doen was...........

Vanochtend geen voorzichtig  inpakken en vertrekken nee......pats......om 6 uur het volle licht aan!! 

Dan kun je niets anders doen dan inpakken en wegwezen. Om 7 uur stond ik al buiten. Gelukkig was het eerste stuk door de stad, maar toch waren de pijlen soms moeilijk te zien in het donker. Daarom maar zoveel mogelijk achter iemand aanlopen en hopen dat die ze wel ziet. 

Toen ik de stad uitging werd het licht, lopen ging lekker. Door een recreatiegebied La Grajera, langs een stuwmeer, en om 10 uur kwam ik aan in Navarette. Aan het begin van deze plaats kom je langs de ruïnes van het pelgrimshospitaal uit 1185. Heel bijzonder dat ze dat toen blijkbaar hadden. Vind het ook heel speciaal dat hier op de Camino al eeuwenlang pelgrims lopen. 

In Navarette koffie met een stokbroodje kaas en weer verder.

De route ging vandaag grotendeels door de wijngaarden, waar mensen druk bezig waren met het oogsten van de druiven. Via Ventosa, over een kleine hoogvlakte en om 14.30 uur kwam ik in Najera aan. Het was vandaag geen moeilijke route, gewoon relaxed lopen, heb alleen last van pijnlijke schouders van de rugzak.

Wie ik vandaag en gisteren trouwens  ook tegenkwam.......Ed, 76-jarige duitse Australiër, die ik in Orisson tegenkwam. Die een uur lag een monoloog over zijn leven hield. Ik zei hem dit en hij herinnerde het zich niet (?). Ed, de langzame loper (I am a slow walker). Soms liep hij achter mij en dan ineens weer voor mij. Snap er niets van. Hij neemt volgens mij geen pauzes en loopt onverstoorbaar door.  Heeft nog steeds dezelfde spijkerbroek en bloes aan ( haha).

In Najara aangekomen, wilde ik, als tegenhanger van gisteren, een kleine, rustige Albergue. "La puerta de Nareja" leek mij wel wat. Toen ik er aankwam, vreesde ik het ergste. Iedereen had gereserveerd.  Geen plek dus. Balen, had totaal geen zin verder te zoeken. Oja....toch nog 1, de allerlaatste, pffffff.....opluchting.  Kreeg ook nog een goeie plek bij het raam en het onderste bed. Nadeel is dat er geen tuin is, maar je kunt ook niet alles natuurlijk..........en ook deze luxere Albergue kost maar 10 euro.

In de stad even een wijntje gedronken en spaghetti  bolognese. Daarna terug naar de Albergue en nog een wijntje aangeboden gekregen van een vrouw die van Alaska kwam. Was haar tweede keer al dat ze de camino liep.  Was ook nog een hele groep Canadezen, die hun rugzakken en koffers iedere dag met een auto lieten transporteren naar de volgende slaapplek. Dat kun je ook doen, maar een echte pelgrim moet het een beetje zwaar hebben.....toch?

Morgen naar Santo Domingo de la Calzada.