Dag 2. Van Porto naar Vila Cha. 26 km.

Zoals ik al had verwacht, heel slecht geslapen. Veel lawaai binnen en buiten. Paar uurtjes geslapen en om 6 uur weer wakker. Had geen zin om te wachten tot het ontbijt dat pas om 8 uur was. Om 7.30 uur liep ik al door de straten van Porto, wilde graag de stad uit. Was heerlijk rustig overal. Bij een bakker een broodje en koffie genomen.

Eerst weer naar de kathedraal als beginpunt om daar via trappen en smalle steegjes bij de rivier de Douro te komen. Hier ongeveer 1,5 uur langs gelopen tot je uiteindelijk bij open zee aankomt. Hier heb ik vandaag eigenlijk de hele dag gelopen, op boulevards en vlonders. Alleen in het plaatsje Matosinhos (12 km van Porto), moest ik even via het plaatsje, vanwege industriegebieden. Wel jammer trouwens.

Hier waren pas de eerste gele pijlen te zien. Dat is echt wel een verschil met de Camino Frances, daar waren plenty paaltjes en pijlen. Maar hier moet je echt heel goed opletten en zie je dan een heel klein geel pijltje op een lantaarnpaal of muurtje. 

Maar een richtlijn is in ieder geval de oceaan. Was gezellig druk op de stranden. Echt prachtige stranden en sommige plekken ook erg rustig. Voordeel is dat er onderweg veel strandtenten, dus ook terrasjes zijn. Hier een paar keer gebruik van gemaakt natuurlijk. Alleen om te drinken trouwens, want trek heb ik niet zo met dit warme weer.

Het weer was gelukkig een stuk aangenamer dan gisteren, lekkere temperatuur en een heerlijk windje de hele tijd. Was goed wandelweer. Je moet er toch niet aan denken dat je op die vlonders loopt met storm en regen. 

Ik kom itt tot de Camino frances nauwelijks andere pelgrims tegen. Heb maar 2 mensen in de verte zien lopen met rugzak en stokken.

In Vila Cha had ik, oftewel de hostel eigenaresse in Porto, een slaapplek gereserveerd. Was er wel blij om want ik had lang genoeg gelopen en was toe aan een douche, want de zon schijnt wel de hele dag ongenadig op je en er is daar op die vlonders en boulevards geen enkele beschutting.

Het hostel heet cafe Sandra. Een cafe dus, met daarnaast een gebouw met kamers. Tot mijn verrassing kreeg ik helemaal alleen een kamer, al stonden er 2 bedden in en een badkamer voor mij alleen. Bedden waren opgemaakt en al, handdoeken en zeep lagen er, ongekend. Zo luxe heb ik het op de Camino nog nooit meegemaakt. Wel hele oubollige inrichting met van die donker eiken spullen en gehaakte kleedjes, maar superschoon.

Alleen hadden ze geen pin, dus de dochter is met mij naar de pinautomaat gereden. Jeetje wat reed zij hard zeg door die smalle straatjes.

Om 7 uur eten in het cafe, ma kookt. Het is echt een familiebedrijfje.

Het eten was ok. Vis, frites en sla. Met witte wijn erbij. Verder de avond doorgebracht met een Gertruide uit Leuven die hier ook in het hostel verblijft. Zij heeft al zoveel camino's gelopen.....onvoorstelbaar. Ieder jaar loopt ze er zeker twee en dan steeds stukjes. Overal geweest. Peru, Colombia, Ethiopie...en overal gewandeld (natuurlijk ook de Inca trail). Gertruide liets iedere dag haar backpack vervoeren naar de volgende slaapplek. Groot nadeel is dat je van tevoren al moet uitzoeken waar dat zal zijn.

Spannend waar ik morgen eindig, weet het namelijk nog niet.

Albergue: Cafe Sandra .